Πελώριο κάδρο παρακμής
όλη η κοινωνία,
που ‘μαστ επί ξηρού ακμής
δε νοιώθω απορία.
Είν’η αρχή παράκρουσης
σπουδαίων μεγαλείων,
προάγγελος για να φανεί
το εύρος των γελοίων!
Βάλαμε στο πηδάλιο
φρούτ’ απ’την Καλαμάτα,
για τούτο και εφάγαμε
στη μάπα τη ντομάτα.
Σκίζει αυτός μνημόνια
τόνα μετά το άλλο,
πλακώνουν τα τελώνια
του λένε πάρε κι άλλο!
Σκίζει μνημόνια παλιά
να βάλει τα καινούργια,
αφούχ’ αγκαλα την Ελιά
ας πάν και τα παλιούρια.
Ακούραστα κι ακόρεστα
σκίζε μωρέ μπαγάσα,
όμως στις άλλες εκλογές
θα μοιάζεις με μελάσα!
Κόλλησε σε δυο καρέκλες
ο Βαγγέλης σαν βεντούζα,
λες κι είναι θεογκόμενες
και τις πήρε για παρτούζα.
Όπου δει καρέκλα άδεια
τρέχει πάνω της με χίλια,
γιατί θέλει το καημένο
να βολέψει και τα ξίγκια.
Ο Γιώργος στον ακάθιστο
είναι μέγας ιππότης,
αυτό το έμαθε καλά
ο φίλος μας ο Φώτης.
Μια φορά εκάθισε
δίπλα απ’ τον Κουβέλη,
του ‘φαγε της πολιτικής
όλο του το καρβέλι!
Την Κοινωνία πολιτών
την έχουν εξαχνώσει,
και ένα τέρας βρωμερόν
στη θέση της υψώσει.
Η κοινωνία αγοράς
έκτρωμα δίχως άλλο,
γινόμενο αποφοράς
που δεν αντέχετ’ άλλο!
Μέσα σε ένα σύμπλεγμα
ασχήμιας υπερτάτης,
π’ ο ίδιος ο εξαποδώ
είναι συμπαραστάτης.
La Frusta 