Πρέπει να γίνω μοδίστρα τώρα στα γεράματα

Γύρω στο 84 επισκεύαζαν το Λιμεναρχείο Ιθάκης, την εργολαβία είχε αναλάβει ο Αλέκος ο Διαμαντάτος (Τσάντης). Δίνει στο Γρηγόρη το Μαρούλη ένα σκεπάρνι με δόντια, για να ρίξει τους σάπιους σοβάδες από τις κολώνες του κτιρίου στο δεύτερο όροφο, με το σκεπτικό να τις σοβατίσει αργότερα και φεύγει.
-Αρχίζει να χτυπάει ο Γρηγόρης τις κολώνες, αλλά ήτανε τόσο σάπιες από την αλμύρα που πέφτει όλος ο σοβάς και το τσιμέντο και μένουν μόνο τα σίδερα. Γυρίζει ο Τσάντης βλέπει τι έχει γίνει και λέει του Γρηγόρη. «Τι μου έκανες εκεί ρε μαλάκα, έγιναν οι κολώνες σα βελόνες και πως να τις κουμαντάρω τώρα, πρέπει να γίνω μοδίστρα στα γεράματα, χα χα χα!»

Το θαύμα της ζωής!

Συμβαίνει κάθε μέρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και ενώ είναι τόσο συνηθισμένο και φυσιολογικό φαινόμενο παραμένει ταυτόχρονα και ένα θαύμα. Γιατί πως αλλιώς μπορεί να περιγραφεί η δημιουργία ενός ανθρώπου; Πως να μην θεωρηθεί θαύμα η «παραγωγή» 37,2 τρισεκατομμυρίων κυττάρων προερχομένων από την σύντηξη ενός ωαρίου και ενός σπερματοζωαρίου μέσα στο συντομότατο διάστημα των 40 μόλις εβδομάδων.
-Και δεν είναι μόνο η ποσότητα των κυττάρων που δημιουργεί τον θαυμασμό, αλλά και το γεγονός ότι αυτά διαφοροποιούνται και ταξινομούνται έτσι ώστε να δημιουργούν ιστούς και όργανα και εν τέλει ένα ολοκληρωμένο λειτουργικό άτομο. Τώρα πως ο Αριστοτέλης γνώριζε ότι το σπέρμα του πατέρα παρείχε την ψυχή για την δημιουργία του νέου όντος του οποίου το πρώτο όργανο ήταν η καρδιά, (το δεύτερο αποδείχθηκε με την βοήθεια των υπερήχων) τώρα για την ψυχή;

Ζαρατούστρα (Νίτσε)

«Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν
-Γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.

Μου αρέσουν οι μεγάλοι καταφρονητές
-Γιατί είναι τα βέλη της επιθυμίας για την απέναντι όχθη.

Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του,
που δεν θέλει να του πουν ευχαριστώ,
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί.

Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια,
και που όλο ρωτάει «είμαι ένας χαρτοπαίχτης λοιπόν» –
γιατί θέλει να καταστραφεί.

Μου αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι βαθιά ακόμα
και μέσα στην πληγή του και που μπορεί να καταστραφεί
από ένα παραμικρό βίωμα-
Ετσι διασχίζει πρόθυμα το ποτάμι.

Δείται τους αγαθούς και τους δίκαιους ποιον μισούν περισσότερο
Αυτόν που συντρίβει τις πλάκες των αξιών τους-
Τον καταστροφέα
Τον εγκληματία.
Αυτός όμως είναι εκείνος που δημιουργεί.

Σας το λέω-
Πρέπει να έχεις μέσα σου το χάος, για να γεννήσει ένα χορευτικό αστέρι.

Η σοφία των δασκάλων και των σοφών της αρετής λέει να αγρυπνάτε
για να κοιμάστε καλά-
Αυτή είναι η σοφία του δίχως όνειρα ύπνου.

Μακάριοι οι νυσταγμένοι γιατί γρήγορα θα τους πάρει ο ύπνος»

Ο Παντοδύναμος!

Μια μέρα ένας παπάς συζητάει με έναν χωριάτη κάτω από ένα δέντρο, ξαφνικά ένα πουλάκι, λούζει το χωριάτη με περιττώματα. Αυτός αρχίζει να βλαστημάει, τέκνο μου του λέει, αντί να λες δόξα στο Θεό βλαστημάς και από πάνω. Μα τις λες τώρα πάτερ, να λέω και δόξα στον Θεό για αυτό που έπαθα. Ναι τέκνο μου, για σκέψου ο Θεός με τη σοφία που έχει φαντάζεσαι να έδινε φτερά στις αγελάδες, θα σε πλέναν με μάνικα τώρα.

Μήπως το ράσο μου είναι πράσινο τέκνο μου;

Πηγαίνει μια κυρία στον παπά για εξομολόγηση, «πάτερ του λέει υπέπεσα σε μεγάλο αμάρτημα, είναι τόσο μεγάλο που ντρέπομαι να το πω.¨» «Ο Θεός τέκνο μου συγχωρεί τα πάντα, ότι και να έκανες πρέπει να το βγάλεις από μέσα σου, πες στον πνευματικό σου τι έκανες;» Αυτή γεμάτη ντροπή του λέει, «έκανα έρωτα με ένα σκύλο πάτερ», ο παπάς μένει άναυδος, «μα τόσο ωραία γυναίκα, θα μπορούσες να έχεις όποιον επιθυμείς, με σκύλο πήγες;» «Πάτερ έχεις δίκιο, αλλά με ελκύει πολύ το μαύρο χρώμα», του απαντάει αυτή, «τέκνο μου μήπως το ράσο μου είναι πράσινο, ας ερχόσουν σε μένα.»

Mωρέ τρελός είμαι αλλά….

Εξω από το ψυχιατρικό κέντρο στο Δαφνί, κάποιος έχει πάθει λάστιχο αλλά δεν καταφέρνει να το αλλάξει και πασχίζει άδικα μισή ώρα. Τον βλέπει ένας τρελός από μέσα και του φωνάζει, «ρε άνθρωπε βάλε το γρύλο σήκωσε λίγο, τοποθέτησε το λάστιχο κ.λ.» Αυτός κάνει ότι του είπε και τα καταφέρνει, γυρνάει προς τα μέσα και λέει, «ρε συ δεν είσαι τρελός,» για να πάρει την απάντηση, «μωρέ τρελός είμαι, μαλάκας δεν είμαι!»

Πιστεύω ίσον μπορώ

Είναι μεγάλο σφάλμα το ρηθέν «θέλω ίσον μπορώ». Ο Χριστός είχε πει ότι, εάν έχετε πίστη, όση ένας κόκκος σιταριού μπορείτε να μετακινήσετε βουνό, αυτό είναι απόλυτα αληθινό, δεν αρκεί να θέλεις κάτι, όλοι θέλουμε πολλά πράγματα, αλλά λίγοι καταφέρνουν να τα αποκτήσουν, και τα αποκτούν αυτοί που έχουν απόλυτη πίστη στο στόχο τους.
Ο Χίτλερ όταν πήγε μετανάστης στη Γερμανία, δούλευε σαν μπογιατζής στις σκαλωσιές, και πολλές φορές τον είχαν απειλήσει ότι θα τον ρίξουν απ’ αυτές. Αυτός όμως πίστευε όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Ο Αγών μου», ότι μια μέρα θα κυβερνήσει τον κόσμο και παρ’ ολίγο θα τα κατάφερνε. Τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο, εάν πιστεύεις πραγματικά σε κάτι είναι αδύνατο να μην τα καταφέρεις.

Τι του λείπει του ψωριάρη, σκούφια μα μαργαριτάρι!

Μας έχουνε ταράξει κάτι ιστοσελίδες με διαφημίσεις περιεχομένου, «πως θα κάνετε αύξηση του πέους μέχρι 15 πόντους!» Με τις μειώσεις που έχουμε υποστεί, βλέπουμε την μπουγάτσα και πάει το δάκρυ κορόμηλο, έχουμε πιάσει πάτο σε όλα, και εσείς μας λέτε πως θα πιάσουμε πάτο και στο μουνί, που είναι πηγάδι άπατο, α σιχτίρι πιά.

Πού να σου λέω τι έπαθα!

Συνάντησα εχθές το βράδυ ένα φίλο μου, με το που με είδε μου λέει, «Γιώργο πάμε για καφέ για να σου πω τι έπαθα, την πλάκα της ζωής μου, φοβερή περίπτωση σου λέω!» Γεμάτος περιέργεια τον ακολούθησα σε μια καφετέρια, με το που κάτσαμε, άρχισε να μιλάει γεμάτος ενθουσιασμό.
-«Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα σε ένα μπαράκι στο κέντρο της Αθήνας, ήταν οι πελάτες στην πλειοψηφία γυναίκες. Τη άραξα στον πάγκο, παράγγειλα το Γιάννη που περπατάει και έπιασα κουβεντούλα με το μπάρμαν, που είμαι χρόνια πελάτης του. Ενώ κόντευα να τελειώσω το ποτό μου, μου φέρνει ένα άλλο ο μπάρμαν και μου λέει, αυτό είναι από την κυρία, και μου δείχνει ένα τραπέζι που κάθονταν κάποια κυρία μόνη της. Με το που την κοίταξα, έπαθα νίλα, μιλάμε για την γυναίκα, τύφλα να έχει η Μόνικα Μπελούτσι. Σήκωσα το ποτήρι και την ευχαρίστησα, αφού τράβηξα μερικές γουλιές, πλησίασα το τραπέζι της, την καλησπέρισα λέγοντας, σας ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα, αν δεν σας ενοχλεί θα ήμουν ευτυχής να το απολαύσω στο τραπέζι σας. «Οχι μόνο δεν με ενοχλεί, αλλά θα μου δώσει χαρά η παρουσία σας», μου απάντησε, πήγα πήρα το ποτήρι μου και έκατσα στο τραπέζι της.
-Να μην σου τα πολυλογώ, αφού μιλούσαμε και πίναμε τρεις ώρες περίπου, συμφωνήσαμε να περάσουμε την νύχτα μαζί, η κυρία ήταν απελευθερωμένη, σε κάποια στιγμή που σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα, τρελάθηκα κυριολεκτικά, μιλάμε για μια γυναίκα 1,80 με κορμί λες και το είχε σκαλίσει ο Φειδίας. Εγώ δεν έβλεπα την ώρα να φύγουμε, δεν με άφησε να βγάλω πορτοφόλι, πλήρωσε όλα τα ποτά, μπήκαμε στο αμάξι της και φύγαμε για το σπίτι της, μια μονοκατοικία στα Βόρεια προάστια. Με το που κάτσαμε στο σαλόνι, βάζει δυο ποτά, κάθεται δίπλα μου και αρχίζουμε τα φιλιά και τα χάδια, βγάλαμε τα ρούχα μας με βιασύνη, ενώ είμαστε έτοιμοι να ενωθούμε, μου λέει, περίμενε λίγο, με πήγε στη κρεβατοκάμαρα βγαίνει έξω και επιστρέφει κρατώντας ένα κατσαρόλι. Το αφήνει δίπλα μου στο κρεβάτι και τι μου λέει, «μόλις με πάρεις, πάρε το κατσαρόλι και να το χτυπάς στο κεφάλι σου!» Δεν περίμενα ποτέ τέτοια ανωμαλία, έχω ακούσει πολλά, αλλά τέτοιο πράγμα ποτέ, έφυγα την Κυριακή το μεσημέρι από το σπίτι της, την Τρίτη μου τηλεφώνησε και πήγα ξανά, αυτή την φορά χτυπούσα το κεφάλι μου με τηγάνι, έβγαλα καρούμπαλα φίλε, και ποιος μου λέει εμένα πως την επόμενη φορά δεν θα μου φέρει καμιά χύτρα και χύσω τα μυαλά μου, πριν χύσω τη γλάστρα της, μου λες;»

Πόσους πέρασα τέσσαρους!

Δίνει η Πρόοδος Ιθάκης, στο Αργοστόλι κρίσιμο βαθμολογικά αγώνα στο ποδόσφαιρο. Το σκορ παραμένει στο 0-0 λίγα λεπτά προ της λήξεως. Ο Αλέκος ο Τσάντης κλέβει την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου, με κινήσεις που θύμιζαν χορευτή, ανατρέπει όποιον αντίπαλο βρέθηκε στο διάβα του, και μ’ ένα φοβερό σουτ καρφώνει την μπάλα στο γάμα της αντίπαλης εστίας.
-Στην επιστροφή της αποστολής στο νησί υπήρχε μεγάλη χαρά για την νίκη, αλλά ο σκόρερ δεν αποθεώνετε-όσο θα επιθυμούσε ο ίδιος- βίντεο εκείνη την εποχή δεν υπήρχε, και επειδή κανένας δεν έδειχνε πρόθυμος να περιγράψει τη φάση του τέρματος, ανέλαβε ο ίδιος ο σκόρερ. Και που λέτε, παίρνω τη μπάλα, περνάω τέσσαρους αμυντικούς και την καρφώνω στο γάμα! Χλιαρή η αντίδραση των ακροατών, οπότε στρέφεται στον αρχηγό της αποστολής τον Μπούα, πόσους πέρασα βωρέ Ακη; Ο Ακης δεν απαντάει, απτόητος ο Αλέκος απαντάει μόνος του, τέσσαρους! Συνεχίζει δε να ρωτάει και να απαντάει στον εαυτό του κάμποσες φορές ακόμα. Πόσους πέρασα; τέσσαρους! Πόσους τέσσαρους!