Η Ομορφιά

Είμαι καλλονή, ω θνητοί! σαν πέτρινο όνειρο,

Το στήθος μου, που ο καθένας πάνω του διαδοχικά

Πληγώθηκε, έγινε για να εμπνεύσει στον Ποιητή αγάπη

Αιώνια κι άφωνη σαν την ύλη.

Δεσπόζω μες το γαλάζιο, σα Σφίγγα ακατανόητη

Σμίγω μια καρδιά από χιόνι με τη λευκότητα των κύκνων.

Μισώ την κίνηση που τις γραμμές μετακινεί,

Και ποτέ δε θρηνώ, μήτε γελώ.

Οι ποιητές, μπροστά στις μεγάλες μου πόζες,

Που το ύφος τους έχω δανειστεί από μνημεία περιφανή,

Τις μέρες τους θα ξοδέψουν σ’ αυστηρές μελέτες

Γιατί έχω για να μαγέψω τους πειθαρχικούς αυτούς εραστές,

Καθαρούς καθρέφτες που όλα τα κάνουν πιο ωραία:

Τα μάτια μου, τα γενναιόδωρα μάτια μου με λάμψεις αιώνιες!

Βάλε το πιστόλι μέσα γιατί…

Μπαίνει ένας τύπος στο καφενείο του χωριού του σε έξαλλη κατάσταση, βγάζει από την τσέπη του ένα πιστόλι και φωνάζει με οργισμένη και δυνατή φωνή.

-«Θέλω να μου πει, ποιος μου πηδάει τη γυναίκα για να τον σκοτώσω αμέσως!»

Πολλοί είναι αυτοί που τα χρειάζονται και τους πιάνει τρόμος, τον πλησιάζει ένας τύπος και του ψιθυρίζει στο αυτί. «Βάλε το πιστόλι πάλι μέσα, γιατί δεν θα σε φτάσουν οι σφαίρες!».

Οι χαμένες ευκαιρίες

Η αδιαμφισβήτητη χαμένη ευκαιρία είναι η απόρριψη από τον Κωνσταντίνο τον Α/ της προσφοράς των Βρετανών για την ενσωμάτωση της Κύπρου στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1915. Ίσως υπήρξε η μοναδική πραγματική ευκαιρία, γιατί ήταν η μόνη στιγμή που η Βρετανία δεν όφειλε απολύτως τίποτε στην Τουρκία, ενώ χρειαζόταν την άμεση επέμβαση του ελληνικού στρατού για βοήθεια στην Σερβία, σύμφωνα με την ελληνοσερβική συνθήκη.

Μια λιγότερο γνωστή ευκαιρία έχει να κάνει με την προθυμία του Τσόρτσιλ να καταφύγει ο βασιλιάς Γεώργιος Β/ με τα υπολείμματα του ελληνικού στρατού στην Κύπρο το 1941. Χάθηκε λόγω της εξωφρενικής απαίτησής του να παραχωρηθεί αμέσως στην Ελλάδα μια λωρίδα του νησιού για να ασκείται η βασιλική εξουσία από ελληνικό έδαφος… Αν ο Γεώργιος είχε εγκατασταθεί ως φιλοξενούμενος των Βρετανών αντί του Λονδίνου στην Κύπρο, με την έδρα των ελληνικών δυνάμεων την Μέσης Ανατολής εκεί, μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μετά την Απελευθέρωση θα μπορούσε να τεθεί θέμα ένωσης πολύ πιο φυσιολογικά.

Ενδεχόμενη χαμένη ευκαιρία είναι η Διασκεπτική του 1948, στην οποία συμμετείχε το ΑΚΕΛ. Πιο πιστοποιημένη, εκείνη των διαπραγματεύσεων του Χάρντινγκ με τον Μακάριο το 1956, που είχαν ουσιαστικά καταλήξει σε συμφωνία. Από εκεί και πέρα, η σχετική φιλολογία είναι απέραντη.

Η έξυπνη καλόγρια

Είναι δυο μοναχές και πηγαίνουν με τα πόδια στο μοναστήρι, που απέχει μισή ώρα δρόμο από το χωριό που ξεκίνησαν. Στα μισά της διαδρομής, βλέπουν κάποιον να τις πλησιάζει με άγριες διαθέσεις, λέει η μία στην άλλη.

Ας επιταχύνουμε το βήμα, αυτός μάλλον θέλει να μας βιάσει, πράγματι επιταχύνει και αυτός το βήμα και πλησιάζει πιο κοντά, οι καλόγριες αποφασίζουν να ακολουθήσουν διαφορετική πορεία, ώστε η πιο τυχερή να αποφύγει τον βιασμό, αυτός παίρνει την μία στο κατόπιν, η άλλη φτάνει στο μοναστήρι και περιμένει την άλλη με αγωνία, μόλις φτάνει την ρωτάει.

-Τι έγινε αδελφή μου με τον τύπο;

-Όταν με έφτασε σε απόσταση αναπνοής, σήκωσα την φούστα μου επάνω.

-Και μετά τι έγινε;

-Αυτός κατέβασε το παντελόνι του.

-Και μετά τι έγινε;

-Ποιος μπορεί να βαδίσει πιο γρήγορα, η γυναίκα με την φούστα επάνω, ή ο άντρας με το παντελόνι κάτω;

Προσευχή

Δόξα και τιμή σε σένα, Σατανά

Στα ύψη τ’ Ουρανού,

Και μες της κόλασης τα βάθη,

Εκεί βασίλεψες, εκεί νικημένος,

Ονειρεύεσαι μες στη σιωπή!

Κάνε κάποια μέρα κι ψυχή μου,

Κάτω από το Δέντρο της Γνώσης,

Κοντά σου τον ησυχασμό να βρει,

Την ώρα που πάνω στο μέτωπό σου

Τα κλαδιά του θ’ απλωθούν

Σαν καινούριος Βωμός!

Μπωντλαίρ