Η κυρία με τα επτά παιδιά…

Μια κυρία έχει επτά παιδιά, όλα έχουν το όνομα Γιώργος. Πηγαίνουν σε ένα εμπορικό κατάστημα, τα παιδιά διαλέγουν ρούχα και κατευθύνονται προς το ταμείο να πληρώσουν. Ο υπεύθυνος του καταστήματος, τα κοιτάζει και ρωτάει την κυρία.

-«Κυρία μου, τα παιδιά είναι όλα δικά σας;»

-«Ναι κύριε, δικά μου, και όλα έχουν το όνομα Γιώργος»

-«Μα είναι δυνατόν», απορεί ο υπάλληλος.

-«Γιώργο», φωνάζει η κυρία, και στρέφουν και τα επτά τα κεφάλια τους πίσω.

-«Μα καλά, πως τα ξεχωρίζεται», ρωτάει έκπληκτος ο υπεύθυνος.

-«Τα φωνάζω με τα επίθετα τους», του απαντάει αυτή.

H εποχή του μετανθρώπου

Από ένα συγκλονιστικό βιβλίο του μεγάλου βασιλικού αστρονόμου του Ηνωμένου Βασιλείου Μάρτιν Ρις, σας μεταφέρω ένα απόσπασμα.
-Ο Ρις δεν βλέπει μέλλον στις διαστημικές πτήσεις με ανθρώπινο πλήρωμα, πέρα από τον Άρη. Για τους τολμηρούς ταξιδιώτες του 22ου αιώνα που για να αντέξουν τη δοκιμασία των μακροχρόνιων ταξιδιών και τα νέα περιβάλλοντα που θα βρεθούν, όπως για παράδειγμα σε μέρη χωρίς ατμόσφαιρα ή με πολύ μικρή βαρύτητα, θα πρέπει να επανασχεδιάσουν τους εαυτούς τους-«…οι μη βιολογικοί εγκέφαλοι να αναπτύξουν ικανότητες τέτοιες, που ο άνθρωπος αδυνατεί ακόμα και να φανταστεί». Και έως εδώ αυτά που πιστεύει δεν ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Αλλά στην αμέσως επόμενη σελίδα υπάρχει το εξής: «Αν οι μηχανές δεν είναι άλλο από τυφλά ζόμπι, δεν θα περιβάλλουμε τις εμπειρίες τους με την αξία που έχουν οι δικές μας και το μετανθρώπινο μέλλον θα φαντάζει μάλλον αποκαρδιωτικό. Αν όμως διαθέτουν συνειδητότητα, γιατί να μη χαιρετιστεί η προοπτική της μελλοντικής ηγεμονίας τους;»
-Όσο για το τέλος του Ηλίου, άρα και της Γης, αναφέρει ότι αυτό υπολογίζεται να συμβεί σε 6 δισεκατομμύρια χρόνια, μέχρις ότου δηλαδή να έχουν αναλωθεί τα καύσιμά του. Και οι όποιοι μάρτυρες του τέλους του Ηλίου δεν θα είναι άνθρωποι. Θα διαφέρουν από εμάς, όσο εμείς από ένα σκαθάρι!

Aν δουλέψουν τα φρένα…

Για του εχθρούς της κυβέρνησης, η ιστορία με την τηλεκατάρτιση έδειξε το πρόσωπο του πελατειακού κράτους της δεξιάς. Για τους φίλους της κυβέρνησης, η παρέμβαση του Μητσοτάκη απέδειξε ότι η κυβέρνηση έχει ανακλαστικά και ότι δεν διστάζει να διορθώσει τις αστοχίες της. Αλλά και ότι δεν υπήρχε πραγματική μεθόδευση. Αν έχεις στήσει μια δουλειά, δεν την παίρνεις πίσω στην ψύχρα, ο καθένας ας διαλέξει την ερμηνεία που του αρέσει.
-Θα σημειώσω ότι είναι ασφαλώς σωστό να στρίβεις όταν πηγαίνεις να σπάσεις τα μούτρα σου. Απλούστατα δεν είναι πάντα βέβαιο ότι θα αντέξουν τα λάστιχα, ότι θα δουλέψουν τα φρένα και ότι θα ακούσει το τιμόνι.

Mα στο ιερό σύμβολο της πίστεως;

Πεθαίνει ο διευθύνων σύμβουλος της coca-cola και πηγαίνει στον παράδεισο, βλέπει τον άγιο Πέτρο και του λέει.

-«Θα ήθελα να κάνω μια διαφήμιση της coca-cola, πάνω στο σύμβολο της πίστεως»

-«Δεν θα είσαι στα καλά σου, αυτό είναι ιεροσυλία»

-«Σε παρακαλώ, θα πληρώσω αδρά για την διαφήμιση», του λέει ο σύμβουλος.

-«Καλά, θα σε πάω στον ανώτερο γιατί εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό», του απαντάει ο Πέτρος και τον πηγαίνει στον Χριστό.

-«Ούτε και εγώ μπορώ, πάμε στον πατέρα μου», πηγαίνουν στο γραφείο του Θεού, αυτός με το που το ακούει θυμώνει, μετά από λίγο όμως γυρίζει προς τον Χριστό και του λέει.

-«Αυτή η σύμβαση που έχουμε με την αρτοποιεία Καραμαλέγκος, πότε λήγει;».

Ο υδραυλικός και η τιμή του

Μπαίνει ένας τύπος στο σπίτι του και πιάνει στα πράσα την γυναίκα του με τον υδραυλικό. Ο μοιχός μπαίνει στο μπάνιο έντρομος και προσπαθεί να αποδράσει από το παράθυρο, όμως αυτό είναι πολύ μικρό και σφηνώνεται μέσα, μπαίνει ο σύζυγος στο μπάνιο, τον βλέπει σφηνωμένο στο παράθυρο και του λέει.
-«Τώρα θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα, θα σε γρασάρω άτιμε!»

-«Σε παρακαλώ φίλε, μην μου το κάνεις αυτό, καλύτερα να με σκοτώσεις, η τιμή μου είναι πάνω από όλα»

Ο απατημένος όμως δεν έφτανε να τον πηδήσει, όπως ήταν ψηλά και πήγε και έφερε ένα κάθισμα, αλλά και πάλι δεν έφτανε.

-«Πάω να φέρω πιο ψηλό κάθισμα, να στον φερμάρω», του λέει.

-«Φίλε μην μου το κάνεις αυτό, προτιμώ να πεθάνω», λέει ο υδραυλικός.

Αυτός φεύγει, γυρίζει με μια σκάλα, όμως αυτή ακουμπούσε στο ταβάνι, δεν τον βόλευε και λέει, «πάω για το όπλο μου, να σε σκοτώσω»

Και ο υδραυλικός παρακαλετά.

-«Κάνε σε παρακαλώ, ακόμα μια προσπάθεια!».

Έβλεπε μόνο από το ένα μάτι, αλλά μυαλό ξυράφι

Το 1979 κάποιος έδινε εξετάσεις για την απόκτηση διπλώματος πλοιάρχου Γ τάξεως του εμπορικού ναυτικού. Όταν ήταν να περάσει από ιατρικές εξετάσεις, αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, επειδή έβλεπε μόνο από το ένα μάτι. Πιάνει τον ναύτη, που ήταν βοηθός του οφθαλμίατρου και του λέει. «Φίλε, θα μου κάνεις μια χάρη, όταν μπω να με εξετάσει ο γιατρός, θα βάλεις τον χάρακα στο δεξί μου μάτι που βλέπω, μετά θα κάνεις πως σου έπεσε κάτω ο χάρακας και μετά θα τον βάλεις πάλι στο ίδιο μάτι.
-«Εντάξει», του απαντάει ο ναύτης, «αλλά αν το αντιληφθεί ο γιατρός;»
-«Τότε θα πεις πως έκανες λάθος», του απαντάει ο υποψήφιος.
Του έβαλε στην τσέπη 10 χιλιάρικα, και το κόλπο έπιασε.

Ο μαύρος σκύλος του Τσόρτσιλ

Αυτός ο εγκλεισμός τόσων ημερών, ο οποίος είναι άγνωστο πότε θα σταματήσει, μιας και είμαι 66 χρονών, μου έχει δημιουργήσει άσχημα συναισθήματα, τα οποία είναι φρικτά και με πιάνει ένα πράγμα σαν τον μαύρο σκύλο του Τσόρτσιλ.
Μετά το τέλος του πολέμου και αφού είχε βγει νικητής και τροπαιούχος (μην βλέπεται που τον μαυρίσανε στις τότε εκλογές, τι περιμένεις από Άγγλους)όταν τον ρωτάγανε «Μα τι έχετε σερ,απόψε», αυτός απαντούσε. «Να, είναι αυτός ο μαύρος σκύλος που με ακολουθεί, εσείς δεν τον βλέπετε ή κάνετε ότι δεν τον βλέπετε, αλλά αυτός είναι πάντα δίπλα μου έτοιμος να με δαγκώσει». Και πως τον λένε, ρώτησε μια κυρία με όλον το σεβασμό.
-Depression.
Koινώς (Κατάθλιψη)
«Αυτά είναι ανοησίες» του απάντησε η λαίδη.
«Κυρία μου, δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε είστε πάρα πολύ άσχημη».
«Κι εσείς είστε πάρα πολύ μεθυσμένος».
«Ναι, έχετε απόλυτο δίκιο. Μόνο που εγώ αύριο το πρωί θα είμαι ξεμέθυστος».
Αυτά ο πατέρας της νίκης.
Εγώ όμως θέλω να διώξω αυτόν το σκύλο, αλλά ίσως και να τον υιοθετήσω.
Είναι κι αυτό, πως το λένε το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» που αρχίζεις, λέει, ν’ αγαπάς τη φυλακή σου. Λες να πάθουμε καμιά «ιδρυματοποίηση» και να μας αφήσουνε να βγούμε έξω και μεις να διπλοκλειδωνόμαστε μέσα από μόνοι μας;
Α πα πα, ο Θεός να μας φυλάει. Μακριά, μακριά.

Τυχερός είμαι!

Τρεις φίλοι τύφλα στο μεθύσι, περπατούν στο δρόμο. Ξαφνικά δια κρίνουν ένα πράγμα καφέ χρώματος στο έδαφος, προσπαθούν να καταλάβουν τι είναι, αλλά δεν τα καταφέρνουν να βγάλουν άκρη. Ο ένας σκύβει, ανοίγει το στόμα του και δοκιμάζει τη γεύση να δει τι είναι, σηκώνει το κεφάλι και λέει στους άλλους.

-«Σκατά είναι, πάλι καλά, τυχερός είμαι που δεν τα πάτησα!».

Γιατί δεν είσαι στην κυβέρνηση;

Κάποιος ρώτησε τον Κομφούκιο: Διδάσκαλε, γιατί δεν είσαι στην κυβέρνηση; Είπε ο Διδάσκαλος: Τα χρονικά λένε: «Σεβαστικός, μόνο σεβαστικός στους γονείς και φιλικός στους αδελφούς σου. Συμβάλλεις στο έργο όσων κυβερνούν»! Δεν είναι τότε σαν να κυβερνάς; Τι ανάγκη έχεις να είσαι ο ίδιος στην κυβέρνηση;

Θάνατος στους μαλάκες, στρατηγέ μου!

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο στρατηγός Ντε Γκολ έκανε μια περιοδεία στην επαρχιακή Γαλλία. Λουλούδια, χειροκροτήματα, αγκαλιές, φιλιά στα παιδάκια.
Και ξαφνικά ακούγεται μια φωνή από το βάθος:
Θάνατος στους μαλάκες, στρατηγέ μου!
Ο Ντε Γκολ κοντοστέκεται, κουνάει το κεφάλι του και απαντά.
-Πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα!